អន្តរជាតិ

ហាណូយ៖       ទិន្នន័យពីសមាគមស្បៀងអាហារវៀតណាម​ បានបង្ហាញថា ប្រទេសវៀតណាមបាននាំចេញអង្ករជិត៥,៩លានតោន ដែលមានតម្លៃជាង៣០០០លានដុល្លារ គិតចាប់ពីដើមឆ្នាំនេះ​​ រហូតដល់ថ្ងៃទី១៥ ខែសីហា ឆ្នាំ២០២៥។ ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានស៊ីនហួររបស់ចិន បានរាយការណ៍ពីទីក្រុងហាណូយ ប្រទេសវៀតណាម​ កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែកញ្ញាថា ទំហំនាំចេញអង្ករបានកើនឡើង២,៨៨ភាគរយពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ប៉ុន្តែបានធ្លាក់ចុះគិតជាមធ្យម១៦ភាគរយ បើធៀបនឹងរយៈពេលដូចគ្នាក្នុងឆ្នាំ២០២៤។ កាលពីសប្តាហ៍មុន តម្លៃនាំចេញអង្កររបស់វៀតណាមបានឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់ក្នុងរយៈពេលប្រាំបីខែ ចំពេលការផ្គត់ផ្គង់ដ៏តឹងតែង ដោយសមាគមស្បៀងអាហារវៀតណាម បានព្យាករណ៍ថា ប្រទេសវៀតណាមអាចនាំចេញអង្ករបានជាង៨លានតោន នៅឆ្នាំ២០២៥ ដែលជំរុញដោយការកើនឡើងនៃការបញ្ជាទិញពីទីផ្សារបង់ក្លាដែស ចិន និងអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ទោះបីជាប្រទេសហ្វីលីពីន​ បានផ្អាកការនាំចូលអង្ករជាបណ្តោះអាសន្នក៏ដោយ។ ពាណិជ្ជករនៅទីក្រុង ហូជីមិញបានកត់សម្គាល់ថា ការផ្គត់ផ្គង់កំពុងរឹតបន្តឹង ខណៈតម្រូវការនៅតែមានស្ថិរភាពដដែល។ ក្នុងនាមជាប្រទេសនាំចូលអង្ករធំជាងគេរបស់ពិភពលោក កាលពីឆ្នាំមុន ហ្វីលីពីន បានទិញអង្ករចំនួនជិតប្រាំលានតោនពីបរទេស ដែលក្នុងនោះវៀតណាម បានរួមចំណែកផ្គត់ផ្គង់ចំនួនជាង៣ ៦០០ ០០០តោន។ ក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរខែដំបូងនៃឆ្នាំ២០២៥នេះ ប្រទេសវៀតណាម បានលក់អង្ករចំនួនជាង៥,៥លានតោនទៅក្រៅប្រទេសក្នុងតម្លៃ២ ៨០០លានដុល្លារ ដោយប្រទេសហ្វីលីពីន នៅតែបន្តជាអ្នកទិញដ៏ធំបំផុតរបស់ខ្លួន។ ទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រាក់ចំណូលបានធ្លាក់ចុះចំនួន១៣ភាគរយ បើធៀបនឹងរយៈពេលដូចគ្នា កាលពីឆ្នាំ២០២៤។ ក្រសួងឧស្សាហកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មវៀតណាម បាននិយាយថា ទន្ទឹមនឹងការផ្អាកការនាំចូលអង្កររបស់ប្រទេសហ្វីលីពីន […]

ខេត្តក្វាងស៊ី៖ យោងតាមក្រុមហ៊ុននាំចូលផ្លែឈើពីបណ្តាប្រទេសក្នុងសហគមន៍អាស៊ាន បានឱ្យដឹងថា ការនាំចូលផ្លែទុរេនតាមរយៈកំពង់ផែ ឈិនជូ (Qinzhou) ក្នុងតំបន់ស្វយ័តខេត្ត ក្វាងស៊ី ភាគខាងត្បូងប្រទេសចិន បានកើនឡើង៥០ភាគរយ នៅឆ្នាំ២០២៥នេះ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីការកើនឡើងនៃតម្រូវការផ្លែឈើក្នុងចំណោមជនជាតិចិន។ ក្រុមហ៊ុននាំចេញឈានមុខគេរបស់ប្រទេសថៃ នៅឆ្នាំ២០២៥នេះ បានដឹកជញ្ជូនទុរេនម៉ាន់ថង មានតម្លៃជាទឹកប្រាក់ជាង២,៨លានដុល្លារទៅកាន់ប្រទេសចិន តាមរយៈកំពង់ផែ ឈិនជូ ដោយការដឹកជញ្ជូនភាគច្រើនមានទិសដៅទៅកាន់តំបន់ដីសណ្ដទន្លេ យ៉ង់សេ និងតំបន់ដីសណ្ដទន្លេ ភៀល ក្នុងប្រទេសចិន ភាគខាងត្បូង។ សារព័ត៌មាន ឆាយណា ដេលី (China Daily) របស់ចិន បានចេញផ្សាយថា ក្រុមហ៊ុននាំចូលផ្លែឈើតាមដានគ្រប់ដំណាក់កាលនីមួយៗនៃមុខទំនិញ ដើម្បីរក្សាភាពស្រស់ស្រាយ របស់ផ្លែឆើ ហើយបាននិយាយថា «ដរាបណាយើងត្រូវដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវទឹក នោះកំពង់ផែ ឈិនជូ គឺជាជម្រើសដំបូងរបស់យើង»។ កំពង់ផែ ឈិនជូ ដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ខេត្ត ក្វាងស៊ី ធ្វើពាណិជ្ជកម្មជាមួយបណ្តាប្រទេសសមាជិកសមាគមអាស៊ាន និងជាផ្នែកមួយនៃច្រករបៀងពាណិជ្ជកម្មដី-សមុទ្រអន្តរជាតិថ្មី។  កាលពី១០ឆ្នាំមុន ក្រុមហ៊ុននាំចេញផ្លែឈើ នៅក្នុងខេត្ត ក្វាងស៊ី ដែលដំបូងឡើយផ្តោតលើការនាំចេញអាហារសមុទ្រ បានបង្កើតក្រុមប្រចាំការនៅកំពង់ផែ ឈិនជូ​ ដើម្បីពង្រីកអាជីវកម្មអន្តរជាតិរបស់ខ្លួន​ ដែលនៅ​ពេល​នោះ បរិមាណ​ទំនិញ​ប្រចាំ​ឆ្នាំ​មាន​ចំនួន​ប្រមាណ១០០លាន​តោន។ […]

ញូវដេលី៖ ទិន្នន័យរបស់ក្រសួងពាណិជ្ជកម្មឥណ្ឌា បានឱ្យដឹងថា ផលិតផលអាហារសមុទ្រ គឺស្ថិតក្នុងចំណោមទំនិញសំខាន់ៗសម្រាប់នាំចេញរបស់ប្រទេសឥណ្ឌា ទៅកាន់ទីផ្សារបរទេស ដែលគិតត្រឹមខែមីនា ឆ្នាំ២០២៥  ឥណ្ឌាបាននាំចេញជិត១៧លានតោន ដែលមានតម្លៃជាទឹកប្រាក់ចំនួន៧,៤៥ពាន់លានដុល្លារ។ ដោយសារតែពឹងផ្អែកខ្លាំងលើទីផ្សារសហរដ្ឋអាម៉េរិកពេក អ្នកនាំចេញអាហារសមុទ្ររបស់ឥណ្ឌា នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៥ កំពុងប្រឈមមុខនឹងការខាតឡុងចុង ព្រោះសហរដ្ឋអាម៉េរិក ដែលកាលពីចុងឆ្នាំ២០២៤ និងដើមឆ្នាំ២០២៥ បានទិញផលិតផលអាហារសមុទ្ររបស់ឥណ្ឌារហូតដល់ជិត៣៥ភាគរយនៃការនាំចេញអាហារសមុទ្រសរុប។ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ដើមខែសីហា ឆ្នាំ២០២៥ អ្នកនាំចេញគ្រឿងសមុទ្ររបស់ឥណ្ឌាបានជួបនូវការដំឡើងពន្ធ១០ភាគរយសម្រាប់ការនាំចូលទីផ្សារអាម៉េរិក។ បង្គាក្លាសេ គឺជាមុខទំនិញនាំចេញដ៏ធំបំផុតមួយទាំងក្នុងបរិមាណ ក៏ដូចជាតម្លៃ ដែលស្មើនឹងពីរភាគបីនៃការនាំចេញអាហារសមុទ្រសរុបរបស់ឥណ្ឌា។  នៅចុងឆ្នាំ២០២៤ និងដើមឆ្នាំ២០២៥ សហរដ្ឋអាម៉េរិកបាននាំចូលបង្គាពីប្រទេសឥណ្ឌាមានតម្លៃជាទឹកប្រាក់ចំនួន២,៤ពាន់លានដុល្លារ។  ពន្ធខ្ពស់បានធ្វើឱ្យបង្គាឥណ្ឌាមិនអាចប្រកួតប្រជែងនៅក្នុងទីផ្សារអាម៉េរិកទៀតឡើយ។ យោងតាមការវាយតម្លៃ បរិមាណនាំចេញបង្គារបស់ឥណ្ឌាត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងធ្លាក់ចុះពី១៥ភាគរយ ទៅ១៨ភាគរយ នាពេលខាងមុខ បើប្រៀបធៀបនឹងចុងឆ្នាំ២០២៤ និងដើមឆ្នាំ២០២៥ ដោយសារពន្ធរបស់សហរដ្ឋអាម៉េរិក។ ការវាយតម្លៃ បានលើកឡើងថា «ការដំឡើងពន្ធលើសពី៥០ភាគរយ ធ្វើឱ្យប្រទេសឥណ្ឌាមិនអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយផលិផលរបស់ប្រទេសផ្សេងទៀត មានដូចជា អេក្វាឌ័រ វៀតណាម និងឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលភាគច្រើនមានពន្ធតិចជាងឥណ្ឌាពាក់កណ្តាល។ ជាលទ្ធផល ការនាំចេញបង្គារបស់ឥណ្ឌាទៅកាន់ទីផ្សារសហរដ្ឋអាម៉េរិកនឹងដាំក្បាលធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំងតែម្តង»។ រដ្ឋាភិបាល​ឥណ្ឌា បាន​ស្នើ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ចេញ​អាហារ​សមុទ្រ ខិតខំ​ស្វែង​រក​ទីផ្សារ​ជំនួសអាម៉េរិក។  រដ្ឋាភិបាលបានកំណត់យកទីផ្សារប្រទេសរុស្ស៊ី ចក្រភពអង់គ្លេស សហភាពអឺរ៉ុប ន័រវេស […]

ម៉ានីល៖ នៅតាមបណ្តាផ្សារបន្លៃធំៗ និងក្នុងផ្សារទំនើបតាមទីក្រុងក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន នៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០២៥នេះ​ តម្លៃម្ទេសខ្មាំងស្រស់ៗ ដែលមានផ្លែតូចៗតែហើរខ្លាំង  និងពេញនិយមបំផុតក្នុងមុខម្ហូបប្រចាំថ្ងៃរបស់ប្រជាជនហ្វីលីពីន បានកើនឡើងដល់កម្រិតខ្ពស់បំផុត រហូតដល់៨០០ប៉េសូ ឬស្មើនឹង១៣,៦០ដុល្លារ ក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ ក្រសួងកសិកម្ម ហ្វីលីពីន បានប្រកាសនាពេលថ្មីៗនេះថា បរិមាណភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំងពេក និងគ្រោះទឹកជំនន់បានធ្វើឱ្យការផ្គត់ផ្គង់ផ្លែម្ទេសខ្មាំងខ្វះខាតយ៉ាងខ្លាំង។  ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍កន្លងនេះ ម្ទេសខ្មាំងត្រូវលក់ក្នុងតម្លៃ៥៥០ប៉េសូ ឬស្មើនឹង៩,៣៥ ក្នុងមួយគីឡូក្រាម នៅពាក់កណ្តាលខែសីហា និងលក់ត្រឹមតម្លៃតែ៣៥០ប៉េសូ ឬស្មើនឹង៥,៩៥ដុល្លារ ក្នុងមួយគីឡូក្រាម កាលពីកក្ដដា។ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងកសិកម្ម លោក ហ្វ្រែនស៊ីស្កូ ធៀវលូរ៉ែល (Francisco Tiu Laurel Jr.) បានមានប្រសាសន៍ថា ក្រសួងកសិកម្មកំពុងតែស្វែងរកប្រភពផ្គត់ផ្គង់ថ្មី ដើម្បីជួយរក្សាស្ថិរភាពតម្លៃម្ទេសខ្មាំង និងអាចផ្គត់ផ្គង់ម្ទេសខ្មាំងក្នុងតម្លៃទាបសមរម្យនៅតាមបណ្តាហាង​ ​និងផ្សារលក់បន្លែសំខាន់ៗនៅក្នុងប្រទេស។  ទោះបី​ជា​យ៉ាង​ណាក៏ដោយ លោក​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ការ​ផ្គត់ផ្គង់ម្ទេសខ្មាំង​សព្វថ្ងៃនេះនៅ​មាន​បរិមាណតិច​ខ្លាំង​ណាស់ មិនអាចឆ្លើយតាមតម្រូវការរបស់អ្នកចូលចិត្តម្ទេសឡើយ។ យោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងកសិកម្ម បានបង្ហាញថា ភ្លៀងធ្លាក់ជោគជាំជាបន្តបន្ទាប់បានកាត់បន្ថយទិន្នផលផ្លែម្ទេសខ្មាំងនៅតាមតំបន់ដាំដុះសំខាន់ៗរបស់ប្រទេសហ្វីលីពីន។  នៅតាម​តំបន់​ខ្លះ កសិករ​ដាំ​ម្ទេសខ្មាំង​តិចតួច ចំណែកនៅតាម​តំបន់​ខ្លះ​ទៀត​ ដំណាំ​ម្ទេសរង​គ្រោះ​ដោយ​សារទឹក​ជំនន់​ជា​បន្តបន្ទាប់។ ដើម្បីដោះស្រាយចំពោះបញ្ហានេះសម្រាប់រយៈពេលវែង មន្ត្រីក្រសួងកសិកម្មកំពុងតែជំរុញឱ្យមានការវិនិយោគលើការសាងសង់ផ្ទះសំណាញ់ ធ្វើដំបូលការពារទឹកភ្លៀង និងរៀបប្រព័ន្ធរំដោះទឹក ឱ្យបានល្អជាងមុន […]

ប៉េកាំង៖ អ្នកនាំចេញអាហារសមុទ្រប៉ាគីស្ថាន បានជួបជាមួយរដ្ឋមន្ត្រីសហព័ន្ធសម្រាប់កិច្ចការដែនសមុទ្រ ក្នុងទីក្រុងប៉េកាំង ដោយបញ្ជាក់អំពីលទ្ធផលនៃការពិភាក្សាជាមួយសមភាគីចិន ស្របពេលរដ្ឋាភិបាលប៉ាគីស្ថាន កំពុងតែងបង្កើនកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីពង្រីកការនាំចេញផលិតផលជលផលរបស់ខ្លួន។ រដ្ឋមន្ត្រីសហព័ន្ធរបស់ប៉ាគីស្ថាន​ បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ការចុះហត្ថលេខាលើអនុស្សរណៈនៃការយោគយល់គ្នា និងជំរុញកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្ម និងអាជីវកម្ម នឹងដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការលើកកម្ពស់ការនាំចេញផលិតផលជលផល ពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការវារីវប្បកម្ម និងលើកកម្ពស់ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន ជាមជ្ឈមណ្ឌលអាហារសមុទ្រដ៏សំខាន់នៅក្នុងតំបន់។ លោក​បាន​បញ្ជាក់​ថា​ «​ប្រទេស​ប៉ាគីស្ថាន​មាន​បំណង​នាំ​ចេញ​គ្រឿង​សមុទ្រឱ្យទទួលបានប្រាក់ចំណូល​ចំនួន៦០០លាន​ដុល្លារ ​នៅពេល​ខាង​មុខ​នេះ»។ ក្នុងចំណោមអ្នកនាំចេញផលិតផលគ្រឿងសមុកទ្រប៉ាគីស្ថាន ក៏មានប្រធានផ្នែកលក់អន្តរជាតិនៅផលិតផលសមុទ្រអារ៉ាប់ បានចែករំលែកបទពិសោធថា ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកកំពុងបង្កើតប្រព័ន្ធវារីវប្បកម្ម និងប្រព័ន្ធចិញ្ចឹមកម្រិតខ្ពស់ ដើម្បីប្រមូលផល និងអភិរក្សសត្វក្តាមថ្ម និងបង្កងសម្រាប់នាំចេញ។ លោកបាននិយាយថា គំនិតផ្តួចផ្តើមនេះ ក្រោមភាពជាដៃគូជាមួយក្រុមហ៊ុនចិន ដើម្បីរកបច្ចេកទេសជលផលសមុទ្ររស់បានយូររហូតដល់ពីរបីសប្តាហ៍ សម្រាប់នាំចូលទៅកាន់ទីផ្សារឆ្ងាយៗ ដូចជាប្រទេសចិនជាដើម។ លោកបានគូសបញ្ជាក់ទៀតថា ភាពជោគជ័យត្រូវពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងលើការផ្ទេរបច្ចេកវិទ្យា ការវិនិយោគ និងជំនាញផ្នែកវារីវប្បកម្មពីដៃគូចិន។ លោករដ្ឋមន្ត្រីសហព័ន្ធរបស់ប៉ាគីស្ថាន បានកត់សម្គាល់ថា វិស័យនាំចេញអាហារសមុទ្ររបស់ប្រទេសប៉ាគីស្ថាន រួមទាំងក្តាមថ្ម និងបង្កង កំពុងមានការរីកចម្រើនជាវិជ្ជមាន ដោយបានរួមចំណែកជាច្រាក់ចំណូលជាង៤៦៥លានដុល្លារ ដល់ការនាំចេញសរុបក្នុងឆ្នាំ២០២៤-២០២៥។ លោកបានបន្ថែមថា«ប្រទេសប៉ាគីស្ថានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ជាប្រទេសនាំចេញក្តាមថ្មច្រើនជាងគេលំដាប់ទី៣ លើពិភពលោក ដោយដឹកជញ្ជូនក្តាមថ្មរស់ជាង៣ ០០០តោនទៅកាន់ប្រទេសចិន ដែលជាអ្នកនាំចូលដ៏ធំបំផុតរបស់ខ្លួន»។ ចំណែកលោកនាយកប្រតិបត្តិនៃក្រុមហ៊ុននាំចេញផលិតផលជលផល បានស្នើសុំការបណ្តាក់ទុនរួមគ្នាជាមួយក្រុមហ៊ុនមកពីប្រទេសចិន ដោយផ្តោតលើតម្លៃបន្ថែមលើអាហារសមុទ្របង្កក និងផលិតផលបសុបក្សី ដូចជាជើងមាន់ជាដើម។  […]

ខេត្តស៊ីឈួន៖ នៅឯមជ្ឈមណ្ឌលចែកចាយផ្លែឈើ នៃកំពង់ផែផ្លូវដែកអន្តរជាតិ ក្រុងឆេងទូ គ្រឿងចក្រកំពុងតែដាក់ចុះកុងតឺន័រផ្ទុកផ្លែធុរេននាំចូលពីតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។  បុគ្គលិកផ្នែកដឹកជញ្ជូនផ្លែឈើនៅកំពង់ផែនេះនិយាយថា ដឹកតាមរយៈផ្លូវដែកចិន-ឡាវ ដែលចាប់តាំងពីដើមឆ្នាំ២០២៥មក ខ្សែរថភ្លើងបានដឹនផ្លែទុរេនសរុបចំនួន១៧៥ជើងទៅដល់ទីក្រុង ឆេងទូ ក្នុងខេត្តស៊ីឈួន។ ប្រធានក្រុមហ៊ុនកំពង់ផែស្ងួតទីក្រុងឆេងទូ បានមានប្រសាសន៍ថា ផ្លែទុរេនស្រស់ត្រូវដឹកជញ្ជូនទៅឡើងរថភ្លើងនៅក្នុងទីក្រុងវៀងចន្ទន៍ ប្រទេសឡាវ ហើយរថភ្លើងបន្តដឹកជញ្ជូនទៅកាន់ទីក្រុង ឆេងទូ ដោយប្រើរយៈពេលត្រឹមតែ៧២ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ លោកបានបន្ថែមទៀតថា បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងការដឹកជញ្ជូនតាមសមុទ្រ សេវាខ្សែសង្វាក់ត្រជាក់នៅលើផ្លូវដែកចិន-ឡាវ កាត់បន្ថយពេលវេលាដឹកជញ្ជូនប្រហែល៧០ភាគរយ និងកាត់បន្ថយការចំណាយប្រហែល៥០ភាគរយ បើធៀបនឹងការដឹកជញ្ជូនតាមផ្លូវអាកាស។ មជ្ឈមណ្ឌលចែកចាយ មានគ្រោងនាំចូលផ្លែទុរេនស្រស់ចំនួន៨ ០០០តោនក្នុងមួយឆ្នាំ នឹងតម្លៃជាទឹកប្រាក់លើសពី២០០លានយន់ ឬស្មើនឹង២៨លានដុល្លារ។  ក្នុងរយៈពេលពីពីរទៅប្រាំឆ្នាំខាងមុខទៀត ក្រុមហ៊ុនមានគោលបំណងចង់កែប្រែទីក្រុងឆេងទូ ដែលស្ថិតនៅភាគនិរតីនៃប្រទេសចិន ឱ្យទៅជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏ធំបំផុតសម្រាប់ចែកចាយផ្លែឈើនាំចូលពីអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ការនាំចេញផ្លែទុរេន បង្ហាញពីតួនាទីកាន់តែសំខាន់សម្រាប់កំពង់ផែផ្លូវដែកអន្តរជាតិ ឆេងទូ ក្នុងការដោះស្រាយផលិតផលខ្សែសង្វាក់ត្រជាក់។  កំពង់ផែស្ងួតនេះក៏គ្រប់គ្រងការចែកចាយផ្លែឈើអាស៊ីអាគ្នេយ៍ផ្សេងទៀតផងដែរ ដោយដោះដូរទំនិញបានយ៉ាងលឿនពីប្រទេសប្រភព នាំយកទៅកាន់ទីផ្សារប្រទេសចិន។ យោងតាមកំពង់ផែផ្លូវដែក បានឱ្យដឹងថា ខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ត្រូវបានច្របាច់រួមបញ្ចូលគ្នាយ៉ាងល្អ ដែលអាចគ្របដណ្តប់លើលទ្ធកម្មក្រៅប្រទេស ការដឹកជញ្ជូនឆ្លងកាត់ព្រំដែន និងការចែកចាយក្នុងស្រុក។  ប្រព័ន្ធ​ផ្គត់ផ្គង់នេះ​ អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ផ្លែឈើ​នាំចូល​ដូចជា​ផ្លែទុរេន ​អាច​ទៅ​ដល់​ទីផ្សារ​ចុង​ក្រោយ ​ប្រកប​ដោយ​ប្រសិទ្ធភាព និង​មាន​តម្លៃ​ទាប​ជាង​បើ​ធៀប​នឹង​ការដឹិកជញ្ជូនតាមផ្លូវទឹក ឬផ្លូវអាកាស។ គ្រាន់តែស្រុក ឈីងប៉ៃជៀង (Qingbaijiang) […]

ហ្សាការតា៖ ក្រសួងកិច្ចការសមុទ្រ និងជលផលឥណ្ឌូណេស៊ី បានផ្អាកអាជីវកម្មចិញ្ចឹមបង្កងសហការជាមួយប្រទេសវៀតណាម ដោយលើកឡើងពីការរត់ពន្ធកូនបង្កងច្រើនពេក បើទោះបីជាមានកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងប្រទេសទាំងពីរក៏ដោយ។ អគ្គនាយកវារីវប្បកម្មរបស់ក្រសួងកិច្ចការសមុទ្រ និងជលផល ឥណ្ឌូណេស៊ី បាននិយាយថា «នៅពេលនេះ រដ្ឋាភិបាលកំពុងបញ្ឈប់ការចិញ្ចឹមបង្កងនៅក្រៅទឹកដីប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ពីព្រោះលទ្ធផលនៃការវាយតម្លៃរបស់យើង មិនទាន់ឆ្លើយតបតាមការរំពឹងទុកឡើយ»។ ភាពជាដៃគូអាជីវកម្មជាមួយប្រទេសវៀតណាម ដែលឥឡូវនេះ មានរយៈពេលពីរឆ្នាំកន្លងមកហើយ ដំបូងឡើយមើលទៅឃើញមានការរីកចម្រើនល្អណាស់ ដើម្បីស្តារឡើងវិញនូវឧស្សាហកម្មវារីវប្បកម្មចិញ្ចឹមបង្កងរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលបានតស៊ូជាយូរមកហើយដើម្បីសម្រេចបានទិន្នផលបង្កងខ្ពស់។  នៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ អាជីវកម្មវៀតណាមត្រូវការកូនបង្កងសម្រាប់ចិញ្ចឹម នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីដោយសហការជាមួយដៃគូក្នុងស្រុក។ ផែនការចិញ្ចឹមបង្កងនេះត្រូវបានរៀបចំឡើង ដើម្បីសម្រួលដល់ការផ្ទេរបច្ចេកវិទ្យា និងការវិនិយោគក្នុងការគាំទ្រហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដូចជាការផលិតចំណី ដែលប្រទេសវៀតណាមបានអភិវឌ្ឍយ៉ាងទូលំទូលាយរួចហើយ។ លោកអគ្គនាយកវារីវប្បកម្មរបស់ក្រសួងកិច្ចការសមុទ្រ និងជលផល ឥណ្ឌូណេស៊ី បានពន្យល់ថា ទោះបីជាមានឧបករណ៍បច្ចេកទេសបានយល់ព្រមដោយប្រទេសទាំងពីរក៏ដោយ ក៏រដ្ឋាភិបាលធ្វើការវាយតម្លៃជាទៀងទាត់រៀងរាល់បីខែម្តងសម្រាប់ទិដ្ឋភាពមួយចំនួន ខណៈពេលអ្នកផ្សេងទៀតត្រូវបានវាយតម្លៃរៀងរាល់ប្រាំមួយខែម្តង ឬប្រចាំឆ្នាំ។ លោកអគ្គនាយកវារីវប្បកម្ម បាននិយាយថា «ទោះបីជាមានអនុស្សរណៈនៃការយោគយល់គ្នាក៏ដោយ ក៏ការរត់ពន្ធកូនបង្កងខុសច្បាប់នៅតែរីករាលដាល។  បន្ទាប់ពីការវាយតម្លៃរបស់យើង យើងបានសន្និដ្ឋានថា អ្វីៗមិនអាចដំណើរការដូចការរំពឹងទុកនោះទេ ដូច្នេះយើងសម្រេចចិត្តផ្អាកភាពជាដៃគូតែម្តង»៕

ហ្សឺណែវ៖ អង្គការសហប្រជាជាតិ បានបញ្ជាក់ក្នុងរបាយការណ៍នៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវថា មនុស្សជាង២ ០០០លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោក នៅតែមិនមានលទ្ធភាពប្រើប្រាស់ទឹកស្អាតដែលមានសុវត្ថិភាព ហើយបានព្រមានថា ពិភពលោកនៅតែឃ្លាតឆ្ងាយនៅឡើយពីការសម្រេចបាននូវគោលដៅនៃលទ្ធភាពទទួលបានទឹកស្អាតជាសកល នៅឆ្នាំ២០៣០។ ទីភ្នាក់ងារព័ត័មានបារាំង AFP បានរាយការណ៍ពីទីក្រុងហ្សឺណែវ ប្រទេសស្វីស នាចុង ខែសីហាថា អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) និងមូលនិធិកុមាររបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ (UNICEF) បាននិយាយនៅក្នុងរបាយការណ៍រួមមួយថា ភាពយឺតយ៉ាវក្នុងការទទួលបានទឹកស្អាត អនាម័យ និងសុខាភិបាល ធ្វើឱ្យមនុស្សរាប់លាននាក់ប្រឈមនឹងហានិភ័យនៃជំងឺ។ តាមរយៈការរកឃើញ របាយការណ៍របស់ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវក៏បានពិចារណាលើកម្រិតសេវាទឹកស្អាតចំនួនប្រាំ ដែលកម្រិតខ្ពស់បំផុតតំណាងឱ្យការគ្រប់គ្រងទឹកប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ កម្រិតបន្ទាប់មកគឺកម្រិតមូលដ្ឋាន, កម្រិតមានកំណត់, កម្រិតមិនមានសុវត្ថិភាព ដូចជាទឹកអណ្តូង និងកម្រិតទឹកក្រោមដីជាដើម។ ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៥ មនុស្សចំនួន៩៦១លាននាក់បានប្រើប្រាស់ទឹកស្អាត ដែលគ្រប់គ្រងដោយសុវត្ថិភាព ក្នុងនេះមានការកើនឡើងពី៦៨ភាគរយ ទៅ៧៤ភាគរយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រជាជនចំនួន២,១ ពាន់លាននាក់នឹងនៅតែខ្វះខាតទឹកស្អាតប្រើប្រាស់នៅឆ្នាំ២០២៤ ដោយមានប្រជាជនចំនួន១០៦លាននាក់ ពឹងផ្អែកទឹកលើផ្ទៃដីសម្រាប់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។ ចំនួនប្រទេសដែលបានលុបបំបាត់ប្រើប្រាស់ទឹកលើផ្ទៃដីសម្រាប់ផឹក បានកើនឡើងពី ១៤២ ទៅ១៥៤ កាលពីឆ្នាំ២០២៤ ហើយប្រទេសចំនួន៨៩ ឥឡូវនេះមានសិទ្ធិប្រើប្រាស់ជាសកលសម្រាប់ទឹកផឹកជាចាំបាច់ ដោយ៣១ប្រទេសមានលទ្ធភាពទទួលបានការគ្រប់គ្រងទឹកប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ នេះផ្ទុយពីចំនួនប្រជាជនជាងមួយភាគបួននៃចំនួនប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសចំនួន២៨ នៅតែខ្វះខាតសេវាកម្មចាំបាច់ ដែលភាគច្រើនជាប្រទេសស្ថិតនៅក្នុងទ្វីបអាហ្វ្រិក។ ទាក់ទងនឹងអនាម័យ ប្រជាជនចំនួន១ […]

វ៉ាស៊ីនតោន៖ ប្រទេសចិនបានបញ្ជាទិញសណ្តែកសៀងពីប្រទេសប្រេស៊ីល សម្រាប់ខែកញ្ញា និងខែតុលា ឆ្នាំ២០២៥នេះ ដោយបង្ខំចិត្តឱ្យអ្នកផលិតអាម៉េរិកពន្យារពេលក្នុងការនាំចេញក្នុងអំឡុងពេលដែលជាធម្មតាជារដូវត្រូវរកប្រាក់ចំណូលច្រើនបំផុតមួយរបស់ពួកគេ។ ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានបារាំង  AFP បានរាយការណ៍ពីទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន សហរដ្ឋអាម៉េរិក នាដើមសប្តាហ៍នេះ ឱ្យដឹងថា ក្នុងការវិភាគទីផ្សារដោយក្រុមហ៊ុនរបស់ប្រទេសប្រេស៊ីល បានបង្ហាញថា ប្រទេសចិន បានបញ្ជាទិញសណ្តែកសៀងប្រហែលប្រាំបីលានតោនសម្រាប់ខែកញ្ញា និងបួនលានតោនសម្រាប់ខែតុលា ឬប្រហែលពាក់កណ្តាលនៃតម្រូវការ ដែលបានព្យាករណ៍ទុក ដោយសណ្តែកសៀងទាំងអស់នេះ ត្រូវដឹកចេញពីប្រទេស​​ប្រេស៊ីលក្នុងអត្រាខ្ពស់ជាងគេបំផុត។ ការបញ្ជាទិញនេះត្រូវគេមើលឃើញថា បានកាត់បន្ថយរយៈពេលនៃការនាំចេញសណ្តែកសៀងរបស់សហរដ្ឋអាម៉េរិកទៅកាន់ទីផ្សារប្រទេសចិន ដែលជាធម្មតាត្រូវប្រមូលផលពីខែកញ្ញា ដល់ខែមករា ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ប្រទេសចិនបាននាំចូលសណ្តែកសៀងពីប្រទេសផ្សេងៗ នៅលើពិភពលោកប្រមាណ៦០ភាគរយ ហើយក្នុងចំណោមនេះ ភាគច្រើនបាននាំចូលពីប្រទេសប្រេស៊ីល និងសហរដ្ឋអាម៉េរិក។ ការសម្រេចចិត្តបង្កើនការទិញសណ្តែកសៀងពីប្រទេសប្រេស៊ីលនេះដែរ បានកើតឡើងនៅពេលតម្លៃសណ្តែកសៀងនាពេលអនាគត ត្រូវបានព្យាករណ៍ថា នឹងធ្លាក់ថ្លៃជិតដល់កម្រិតទាបបំផុតក្នុងរយៈពេលប្រាំឆ្នាំកន្លងមកនេះ។ អ្នកនាំពាក្យរបស់ស្ថានទូតចិនប្រចាំទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន មិនបានបង្ហាញពីទិន្នន័យស្តីពីទំហំពាណិជ្ជកម្មទេ ប៉ុន្តែបានបង្ហាញក្តីសង្ឃឹមថា សហរដ្ឋអាម៉េរិកនឹងធ្វើការជាមួយប្រទេសចិន ដើម្បីអនុវត្តនៃអនុស្សារណៈនៃការយោគយល់គ្នា និងបានអំពាវនាវឱ្យមានការចរចាដោយផ្អែកលើសមភាព ការគោរព និងផ្តល់ផលប្រយោជន៍គ្នាទៅវិញទៅមក។ កាលពីថ្មីៗមកនេះប្រធានាធិបតីអាម៉េរិក លោក ដូណាល់ ត្រាំ (Donald Trump) បានស្នើឱ្យប្រទេសចិន ទិញសណ្តែកសៀងអាម៉េរិកឱ្យបានបួនដង ​​ ដើម្បីចូលរួមកាត់បន្ថយឱនភាពពាណិជ្ជកម្មរវាងរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងប៉េកាំង និងរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ […]

ខេត្តឡៅនីង៖ ក្រុមហ៊ុនគ្រប់គ្រងកំពង់ផែរបស់ចិន បានចាប់ផ្តើមសេវាកម្មដឹកជញ្ជូនផ្លែទុរេនដោយផ្ទាល់ ព្រមទាំងបានចាប់ផ្តើមសាងសង់មជ្ឈមណ្ឌលដឹកជញ្ជូនផ្លែទុរេន ស្ថិតនៅភាគខាងជើងទីក្រុងតាលាន ខេត្តឡៅនីង ដើម្បីដោះស្រាយការនាំចូលផ្លែទុរេនពីសមុទ្រ។ សេវាកម្មដឹកជញ្ជូនថ្មីនេះ នឹងកាត់បន្ថយពេលវេលាឆ្លងកាត់ពីប្រាំបីថ្ងៃ មកនៅត្រឹមប្រាំមួយថ្ងៃ ដោយបង្កើតបណ្តាញដឹកជញ្ជូនផ្ទាល់ពីសមុទ្រសម្រាប់ផលិតផលផ្លែឈើមកពីភូមិភាគអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដើម្បីនាំចូលទៅដល់ទីផ្សារនៅភាគឦសាន និងខាងជើងប្រទេសចិន។ នៅពេលការសាងសង់រួចរាល់ មជ្ឈមណ្ឌលដឹកជញ្ជូនត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងដំណើរការដឹកជញ្ជូនផ្លែទុរេនស្រស់ ប្រហែល១០ ០០០កុងតឹន័រ ចេញពីភូមីអាស៊ីអាគ្នេយ៍ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។  ដើម្បីគាំទ្រដល់ប្រតិបត្តិការ មន្ត្រីគយប្រចាំការនៅកំពង់ផែតាលាន បានអនុវត្តនីតិវិធីបោសសម្អាតយ៉ាងរលូន ដោយកាត់បន្ថយរយៈពេលត្រួតពិនិត្យលើផ្លែទុរេនស្រស់មកនៅត្រឹមមួយទៅពីរថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីកាត់​បន្ថយ​អត្រា​ខូច​ខាតផ្លែទុរេន​ក្នុងដំណាក់កាល​នាំ​ចូល។ ក្រុមហ៊ុនគ្រប់គ្រងកំពង់ផែឡៅនីង (Liaoning Port Group) បានដំណើរការរួចហើយនូវសួនដឹកជញ្ជូនទំនិញ ដែលជាប្រភេទដ៏ចំណតធំបំផុតរបស់ខ្លួននៅកំពង់ផែឆ្នេរសមុទ្រចិន ដែលមានសមត្ថភាពផ្ទុកទំនិញបានចំនួន៤០០ ០០០តោន។  ចំណែកកំពង់ផែឈ្មោះ តាយ៉ៅវ៉ាន់ (Dayaowan) ដំណើរការរក្សាទុកទូកុងតឺន័រត្រេជាក់ជាង២០០ ០០០គ្រឿង ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដោយដឹកជញ្ជូនទំនិញត្រជាក់បានជាងពីរលានតោន។ កំពង់ផែទីក្រុងតាលៀន ស្ថិតក្រោមក្រុមហ៊ុនគ្រប់គ្រងកំពង់ផែឡៅនីង ក៏ជាមជ្ឈមណ្ឌលនាំចូលផ្លែចេកធំទីពីររបស់ប្រទេសចិនផងដែរ ដោយគ្រប់គ្រងចេកប្រហែល២០ ០០០កុងតឹន័រក្នុងមួយឆ្នាំ ឬស្មើនឹង៣០ភាគរយនៃចំណែកទីផ្សារផ្លែចេកក្នុងប្រទេសចិន។ យោងតាមអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅនៃក្រុមហ៊ុនគ្រប់គ្រងកំពង់ផែឡៅនីង គំនិតផ្តួចផ្តើមបង្កើតប្រព័ន្ធដឹកជញ្ជូនផ្ទាល់នៅទីក្រុងតាលៀន ត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងក្លាយជាចំណុចចាប់ផ្តើមសម្រាប់ការពង្រីកបណ្តាញដឹកជញ្ជូនផ្លែឈើ។  ក្រុមហ៊ុននេះក៏មានគម្រោងអភិវឌ្ឍខ្សែសង្វាក់ឧស្សាហកម្មពេញលេញជុំវិញការនាំចូលផ្លែឈើ សម្រាប់បន្ទុំ កែច្នៃ វេចខ្ចប់ និងចែកចាយទៅតាមទីផ្សារក្នុងប្រទេសចិន៕

សៀងហៃ៖ កាលពីថ្ងៃទី២៧ ខែសីហា ពិព័រណ៍ផ្លែឈើអន្តរជាតិចិន ឆ្នាំ២០២៥ បានបើកជាសាធារណៈនៅឯមជ្ឈមណ្ឌលពិព័រណ៍អន្តរជាតិ ទីក្រុងសៀងហៃ ដែលជាពិព័រណ៍ផ្លែឈើដ៏ធំបំផុត និងប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈបំផុតរបស់ចិន។  ព្រឹត្តិការណ៍នេះត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយសភាពាណិជ្ជកម្មចិនសម្រាប់ការនាំចូល និងនាំចេញចំណីអាហារ ប្រភពផលិតផលដើម និងផលិតផលសត្វ ដែលបានទាក់ទាញអ្នកតាំងពិព័រណ៍ និងអ្នកអាជីពមកពីជាង៤០ប្រទេស និងតំបន់។  ការតាំងពិព័រណ៍ឆ្នាំនេះបង្ហាញពីការច្នៃប្រឌិត និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការលើខ្សែសង្វាក់ឧស្សាហកម្មផ្លែឈើទាំងមូល ដែលរួមចំណែកដល់ការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាពនៃវិស័យផ្លែឈើរបស់ប្រទេសចិន។ ពិធីបើកនេះមានការចូលរួមពីស្ថានកុងស៊ុល និងតំណាងធុរកិច្ចមកពី១០ប្រទេស រួមមានប្រទេសឈីលី ប៉េរូ អូស្ត្រាលី នូវែលសេឡង់ ថៃ ហ្វីលីពីន បារាំង អេស្ប៉ាញ សហរដ្ឋអាម៉េរិក និងប្រទេសកម្ពុជា។ នៅក្នុងពិព័រណ៍នេះ ក៏មានសាលដាក់តាំងពិព័រណ៍អំពីការបង្កាត់ពូជដំណាំលំដាប់ពិភពលោក ដើម្បីគាំទ្រដល់ការផ្លាស់ប្តូរឧស្សាហកម្មផ្លែឈើរបស់ប្រទេសចិន តាមរយៈការផ្តោតលើ “ការការពារសិទ្ធិ” ទៅជា “កិច្ចសហប្រតិបត្តិការឈ្នះឈ្នះ” ដែលជួយឱ្យវិស័យនេះផ្លាស់ប្តូរពីកំណើនដែប្រកបដោយទិន្នផលខ្ពស់ ទៅជាការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយគុណភាព។ តាមរយៈដំណោះស្រាយផ្នែកអាជ្ញាបណ្ណស្តង់ដារ ដែលគ្របដណ្តប់លើបណ្តុះកូនឈើ បច្ចេកវិទ្យា និងម៉ាកយីហោ គំនិតផ្តួចផ្តើមនេះនឹងជួយអ្នកដាំដំណាំហូបផ្លែអាចបង្កើនប្រសិទ្ធភាពដាំដុះ ពង្រីកសក្តានុពលទីផ្សារ និងធានាបាននូវប្រាក់ចំណូលប្រកបដោយនិរន្តរភាព។ ព្រមជាមួយគ្នានេះដែរ តាមរយៈការពង្រឹងទំនាក់ទំនងរវាង “ពូជល្អ ចម្ការល្អ និងទីផ្សារល្អ” អគារបង្កាត់ពូជត្រូវបានគេរំពឹងថា នឹងបង្កើតឱកាសថ្មីសម្រាប់ការរីកចម្រើននាពេលអនាគតរបស់ឧស្សាហកម្មនេះ។ ការតាំងពិពណ៌នៅឆ្នាំ២០២៥នេះផ្តោតកាន់តែខ្លាំងលើការគាំទ្រផ្នែកផលិតកម្មក្នុងស្រុក […]

ញូវដេលី៖ ក្រុមហ៊ុននាំចេញផ្លែនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា បាននិយាយថា ទីផ្សារ​ផ្លែទៀបបាយ​របស់​ឥណ្ឌា​បាន​បង្ហាញ​ពី​ភាព​ប្រសើរ​ឡើង​គួរ​ឱ្យ​កត់​សម្គាល់​ក្នុង​រដូវប្រមូលផល ឆ្នាំ២០២៥​​នេះ បន្ទាប់​ពី​បានឆ្លងកាត់ស្ថានភាព​លំបាក កាលពី​ក្នុង​ឆ្នាំ២០២៤។ គេហទំព័របន្លែ និងផ្លែឈើ បានផ្សាយថា លោកនាយកក្រុមហ៊ុនប្រមូលទិញ និងនាំចេញទៀបបាយឥណ្ឌា មានប្រសាសន៍ថា ផ្លែទៀបមានគុណភាពល្អនៅឆ្នាំ២០២៥នេះ ដោយសារទឹកភ្លៀងបានធ្លាក់ទាន់ពេលវេលាល្អ បន្ទាប់ពីមានគ្រោះរាំងស្ងួត កាលពីឆ្នាំ២០២៤។ រដូវប្រមូលផលផ្លែទៀបបាយនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ជា​ធម្មតា​ចាប់ផ្តើម​ពី​ខែ​សីហា ​ដល់​ខែ​កុម្ភៈ ហើយ​ការ​ប្រមូល​ផល នៅ​ឆ្នាំ​២០២៥នេះ ​ទទួលបាន​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពី​អ្នក​ទិញ​ក្នុង​ស្រុក និង​អ្នក​នាំ​ចេញ។ កន្លងមកដំណើរការផ្គត់ផ្គង់ផ្លែទៀបបាយនៅលើទិផ្សារមិនបាល្អរលូន ដោយសារបណ្តាលមកពីទឹកភ្លៀងធ្លាក់មិនទៀងទាត់ លោកនាយកក្រុមហ៊ុន បានកត់សម្គាល់ថា ផ្លែទៀបបាយរបស់ឥណ្ឌាមានទំហំធំ រសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ និងមានសម្រស់ស្អាតជាងផ្លែទៀប ដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយគ្រោះរាំងស្ងួត​ កាលពីឆ្នាំ២០២៤។ យោងទៅតាមលោកនាយកក្រុមហ៊ុននាំចេញ បានឱ្យដឹងទៀតថា នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា មានដាំពូជទៀបបាយជាច្រើនប្រភេទ ប៉ុន្តែភាគច្រើនសម្រាប់តែបរិភោគក្នុងស្រុក ដោយសារតែផ្លែឆាប់បែក និងឆាប់រលួយស្អុយ។  ប៉ុន្តែសម្រាប់ពូជទៀបបាយស្វិត គឺជាពូជតែមួយគត់ ដែលអាចនាំចេញបាន ដោយសារវាមានគុណភាពខ្ពស់ និងអាចរក្សាទុកបានយូរ។ ប្រទេសអារ៉ាប់រួម គឺជាទីផ្សារនាំចេញផ្លែទៀបបាយធំជាងគេ ដែលសហគមន៍ជនជាតិភាគតិចមួយចំនួនធ្លាប់ស្គាល់ផ្លែទៀប និងចូលចិត្តទិញបរិភោគ។ ចំណែកការសាកល្បងថ្មីៗ បង្ហាញពីចំណង់ចំណូលចិត្តនៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស ម៉ាឡេស៊ី និងប្រទេសសិង្ហបុរី ដែលអ្នកលក់រាយកំពុងស្វែងរកផ្លែទៀបបាយនេះ។ លោកប្រធានក្រុម […]