រដ្ឋសាបា ភាគខាងកើតប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ត្រូវបានគេស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ដោយសារផលិតផលផ្លែឈើតំបន់ត្រូពិចចម្រុះប្រភេទ ដែលភាគច្រើនដាំដុះនៅលើកោះ បូណេអូ (Borneo)។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន មានផ្លែឈើមួយប្រភរទទៀត កំពុងធ្វើឱ្យអ្នកបរិភោគចាប់អារម្មណ៍ គឺផ្លែប័រ។
កសិករក្នុងស្រុកមានក្តីសង្ឃឹមថា ផ្លែឈើដែលមានរសជាតិ និងសម្បូរសារធាតុចិញ្ចឹមនេះ អាចក្លាយជាទំនិញសម្រាប់នាំចេញដ៏សំខាន់មួយទៀតរបស់រដ្ឋសាបា។
នៅតាមផ្សារក្នុងស្រុកមានដាក់តាំងលក់យ៉ាងរស់រវើកអំពីភាពសម្បូរបែបនៃផ្លែប័រនេះ។ ផ្លែឈើឃើមានតាមគ្រប់ភូមិ និងតែងតែមានមនុស្សច្រើនកុះករនៅក្ននុងផ្សារទាំងនេះ ដែលពោរពេញទៅដោយផ្លែទុរេន ចេក និងផ្លែឈើក្នុងស្រុកដទៃទៀត។ ផ្លែទៀបបារាំង ដែលមានទម្ងន់លើសពី២,៥គីឡូក្រាម អាចមានតម្លៃ២,៤០ដុល្លារ។ ដោយទទួលស្គាល់សក្តានុពលកសិកម្មរបស់តំបន់នេះ រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូណេស៊ី បានកំពុងអភិវឌ្ឍកសិដ្ឋានទ្រង់ទ្រាយធំ សម្រាប់ផលិតផ្លែឈើ ដែលមានតម្លៃខ្ពស់ផងដែរ។
ផ្លែប័រដែលលេចធ្លោជាងគេ ដែលកំពុងរីកដុះដាលនៅតាមតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រភាគខាងកើតនៃរដ្ឋសាបាស។ ផ្លែប័រមកពីកោះបូណេអូ លេចធ្លោដោយសារទំហំ និងរសជាតិរបស់វា។ ផ្លែប័រនីមួយៗអាចមានទម្ងន់រហូតដល់កន្លះគីឡូក្រាម គឺធំជាងផ្លែប័រ ដែលតែងតែនាំចូលពីប្រទេសអូស្ត្រាលី ឬពីទ្វីបអាហ្វ្រិក ហើយត្រូវបានគេឱ្យតម្លៃចំពោះរសជាតិក្រែម និងរសជាតិប័រ។
កសិករម្នាក់ បានដាំដើមប័រប្រហែល៥០០ដើម នៅក្នុងចម្ការរបស់ខ្លួន ដោយប្រមូលផលផ្លែប័របានប្រហែល២០តោនជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ដើម្បីទទួលបានផ្លែប័រ តាំងពីផ្ការហូតដល់ផ្លែទុំ ត្រូវចំណាយពេលប្រមាណប្រាំមួយខែ ហើយមុនចូលរដូវផ្កា កសិករត្រូវតាក់តែងមែក ដាក់ជី និងគ្រប់គ្រងសត្វល្អិត ដើម្បីទទួលបានទិន្នផលផ្លែប័រល្អ។
ចំណែកផ្លែប័រនីមួយៗត្រូវបានប្រមូលផលដោយដៃ និងប្រុងប្រយ័ត្នបំផុត ដើម្បីការពារកុំឱ្យជាំ មុនហ្វឹងវាយតម្លៃអំពីទំហំ និងគុណភាពរបស់ផ្លែ។ ផ្លែប័រនេះ មានតម្លៃប្រហែលពី៤ដុល្លារ ទៅ៦ដុល្លារក្នុងមួយគីឡូក្រាម។
កសិករវ័យរូបនេះកំពុងសម្លឹងមើលទីផ្សារនាំចេញទៅប្រទេសសិង្ហបុរី ហុងកុង ជប៉ុន និងកូរ៉េខាងត្បូងរួចហើយ។ ដោយមានការគាំទ្រពីក្រសួងកសិកម្មម៉ាឡេស៊ី និងស្ថាប័នស្រាវជ្រាវនានា លោកក៏កំពុងស្វែងរកឱកាសផលិតផ្លែប័រសុទ្ធ និងការកែច្នៃខ្សែសង្វាក់ត្រជាក់ ដើម្បីពង្រីងភាពស្រស់របស់ផ្លែប័រ។ ខណៈពេលរដ្ឋសាបាស បន្តវិនិយោគលើវិស័យកសិកម្ម ដែលមានតម្លៃខ្ពស់ ផ្លែប័រផលិតក្នុងស្រុក អាចជួយបង្កើតម៉ាយីយោរបស់ខ្លួននៅទូទាំងតំបន់៕
